Vandaag exact een jaar geleden plaatste ik mijn officiële lanceringspost op Instagram. Meteen erna ging ik van de zenuwen dan maar een rondje lopen. Een jaar, heel wat zenuwloopjes en nog veel meer onverwachte obstakels en overwinningen later is het tijd voor een overzicht van wat dit jaar mij heeft gebracht. En dat is belachelijk veel.
Les 1: je kan plannen wat je wil, het loopt toch anders
Van mijn boekhouder moest ik al snel beginnen voorspellen hoeveel ik het eerste jaar zou gaan binnenrijven. Wist ik veel. Als ik nu terugkijk op de voorspellingen die ik toen gemaakt heb, denk ik “goed geprobeerd”. De eerste drie maanden had ik, in tegenstelling tot mijn optimistische voorspellingen, geen betaald werk. Daarna kreeg ik plots een mastodont van een project op mijn bord, waardoor ik meer dan drie keer zoveel verdiende dan ik voor die maand voorspeld had. Voorspellingen zijn dan misschien wel nodig, maar ze zijn vooral ook maar wat ze zijn: nattevingerwerk.
Les 2: ik kan dit gewoon?
Ik ben begonnen als freelancer omdat ik niet zag hoe ik met mijn beperkte energie en wonky lijf ooit nog in een werknemerskeurlijf zou passen. Niet omdat ik geboren ben met ondernemersbloed. Niet omdat ik van de Grote Vrijheid wou gaan genieten. Niet omdat ik fortuinen wilde verdienen. Sterker nog, ik was er heel lang van overtuigd dat een leven als freelancer mij niet zou liggen, vanwege de sales- en administratiekant van het verhaal. Joke’s on me, want kijk, ik kan het wel. En best goed zelfs.
Les 3: je eigen ritme bepalen is goud waard
Die zenuwloopjes zijn daarvan het beste voorbeeld. Ik heb ze nodig, en ik snap nu niet meer hoe ik ooit 8 uur aan een stuk heb gewerkt, om daarna pas te ontspannen. Ik trek naar buiten als ik een spannend interview heb gehad bijvoorbeeld. Of als ik een grote opdracht naar een klant heb gestuurd en wacht op feedback. Dat zijn momenten waarop ik toch geen letter uit mijn pen/toetsenbord krijg. Toen ik nog werknemer was, ging ik mezelf dan dwingen om alsnog productief te zijn (werkt niet), of chocolaatjes eten en gezelschap zoeken aan de koffiemachine (helpt wel, maar te veel koffie is naar ’t schijnt niet gezond). Om dan ’s avonds naar huis te gaan en daar alsnog op zoek te moeten naar motivatie om naar buiten te gaan en te bewegen. Dan vind ik mijn huidige systeem beter.
Les 4: een eigen kantoor > de keukentafel
Van mijn jaar als freelancer, heb ik ongeveer de helft aan de keukentafel doorgebracht, een paar maanden aan een bureautje in diezelfde keuken, een occasionele dag in bed (je moet alles eens geprobeerd hebben), en de laatste twee maanden aan een echt bureau in een dedicated kantoorruimte. En het ondenkbare is gebeurd: ik word zowaar blij van mijn werkplek? Wat een gekke sensatie. Het enige nadeel van deze evolutie is dat zowel het koffieapparaat als de voorraadkast niet meer op drie passen van mijn bureau zijn, maar twee verdiepingen. You win some, you lose some.
Les 5: freelancers worden zelden op tijd betaald
… en hoe groter de opdrachtgever, hoe later de betaling. Ik had nooit van m’n leven gedacht dat ik zoveel betalingsherinneringen zou moeten sturen, maar kijk, het is wat het is. Uiteindelijk komt altijd goed, maar vervelend is het wel.
Les 6: embrace de paniek
Er zijn lege-agenda-paniekjes, en die zullen er altijd blijven zijn, maar dat heb ik ondertussen gewoon aanvaard. Het heeft mij ongeveer het hele jaar gekost, maar ik wéét dat dat zichzelf altijd weer rechttrekt. En dat als dat niet zo is, ik daar dan wel weer een oplossing voor zal vinden. Go. Flow. Dat dus.
Les 7: bewaar al-tijd een doos waterijsjes in de diepvries
In theorie kan je altijd als de zon schijnt je werk laten vallen om terrasjes te gaan doen, maar in de praktijk (damn you, deadlines) blijkt dat een pak moeilijker. Voor die dagen moet je ervoor zorgen dat je altijd ijsjes in je vriezer hebt zitten. Want werken met een ijsje is leuker dan werken zonder ijsje.
Les 8: niets enger dan de verzend-knop
“In bijlage de gevraagde blog”, “hierbij het artikel dat ik over jullie schreef”, “dit is de eerste versie van jullie nieuwe website”, zo’n mails blijven vaak een paar dagen schimmelen in m’n concepten voor ik echt op verzenden durf klikken. Want als ik ze verzend, zijn ze definitief wég. Uit mijn handen. Niks meer aan te doen behalve wachten op de reacties. Tenzij ik de bijlage vergeet natuurlijk, dan kan het hele circus opnieuw beginnen.
Les 9: slapend rijk worden bestaat niet
Ok, ok, dat zal vast wel bestaan, maar het gaat mij niet overkomen. En da’s ok, want ik werk wel graag voor mijn centen. Ik bedoel maar: als ik niets doe, gaat er ook niets binnenkomen. Een bijzonder motiverende les, waardoor ik elke dag opnieuw met plezier uit mijn bed kom. Tenzij ik vakantie heb, uiteraard.
Les 10: this is FUN
Ik amuseer mij te pletter. Ik leer allemaal dingen bij waar ik nog nooit had over nagedacht (die lijst ik nog wel eens op in een post met de alternatieve, niet-ondernemingsgerelateerde lessen die ik geleerd heb dit jaar), en ik kan allemaal dingen waarvan ik niet dacht dat ik ze kon. Good times zijn het. Ik doe er met plezier nog een paar jaar bij.
Volg mij ook op Instagram voor meer tips, lessen en FUN TIMES.