1 juli 2020. De dag waar ik maandenlang naar uitkeek. De dag waarop ik eindelijk freelance copywriter werd. Vrijheid! Blijheid! Geld binnenrijven en slapend rijk worden! Nee mopje, voor het grote geld zit ik helaas in de verkeerde sector. Maar ik heb toch maar mooi mijn eigen bedrijf, en dat is al veel meer dan ik een jaar geleden had durven dromen. Van voltijds invalide (zo heet het als je een jaar arbeidsongeschikt bent) naar zelfstandige in bijberoep, dat ging ongeveer zo:
Op het moment waarop ik begon te fantaseren over een bestaan als freelancer, zat ik al een aantal maanden thuis met een resem chronische vermoeidheidsklachten. Tijdens mijn revalidatietraject leerde ik luisteren naar mijn lijf en ontdekte ik hoe ik met een aangepaste dagindeling – en veel tijd – mijn energie beter kon managen én weer opbouwen. En met dat besef kwamen ook de eerste twijfels over het kantoorbestaan opzetten. Zou ik ooit weer van 9 tot 5 kunnen functioneren, en dat vijf dagen aan een stuk? Ik betwijfelde het sterk.
In mijn hoofd ontstond een verhitte strijd tussen de angst voor de onzekerheid van het zelfstandigenbestaan en de aantrekkingskracht van de bijhorende vrijheid. Ik maakte lijstjes met pro’s en contra’s, vroeg iedereen die ik tegenkwam en hun moeder om een mening en ging uiteindelijk zelfs te rade bij een loopbaancoach.
Met elk gesprek dat ik voerde, merkte ik dat mijn voorkeur steeds meer overhelde naar het freelance pad. Ik hakte de knoop door en kreeg groen licht van de adviserend arts van het ziekenfonds om naast mijn invaliditeit te starten als zelfstandige in bijberoep (zo heb ik – zeker in het begin – nog een vangnet mocht mijn lijf het weer laten afweten). En dat was het begin van Studio Lot.
Twee maanden in de startblokken
Ik gaf mezelf een maand de tijd om wat zaken op een rijtje te krijgen, en daarna nog een maand om die rijtjes nog concreter uit te werken. Het vage beeld dat ik mij probeerde vormen van mijn heropstart werd steeds minder vaag, to-dolijstjes werden langer (hoewel er met de regelmaat van de klok zaken werden afgestreept) en ik werd met de dag enthousiaster.
Ik gebruikte mijn zelfopgelegde voorbereidingstijd om een website op te zetten en om alle praktische zaken te regelen die ik maar kon bedenken. Zo opende ik een zakelijke rekening (erg grown up), zocht en vond een boekhouder (nog meer grown up), las mij in over btw, sociale bijdragen en basisbedrijfsbeheer (next level grown up) en begon stilaan te wennen aan mijn nieuwe toekomstbeeld. Maar zo lang het niet officieel was, voelde het toch niet echt-echt. Twee maanden lang zweefde ik in een soort van schemerzone waarin ik mezelf nog niet zelfstandig durfde noemen, maar dat tegelijk toch al van de daken wilde schreeuwen.
F-day!
Je begrijpt, op 1 juli was ik zo blij als een klein kind op sinterklaasochtend. En zo mogelijk nog nerveuzer. Nu moest ik het toch echt gaan waarmaken. Ik verwachtte dat de paniek zou toeslaan, maar in de plaats daarvan kreeg een gigantische adrenalineboost die de hele dag bleef duren.
Ik kondigde mijn nieuwe start aan op Instagram, as you do in deze tijden, werd een beetje overweldigd door de reacties die daar opkwamen, en liep de rest van de dag te toeteren dat ik nu bedrijfsleider was (lichtjes overdreven, maar niet onwaar). 1 juli was een bijzondere (maar, to be fair, verder niet zo productieve) dag.
Week 1 = done
Vandaag zijn we exact een week verder, en ik heb er nog steeds plezier in. Concrete opdrachten zijn er nog niet, maar dat had ik ook niet verwacht. Ik heb ook bewust gewacht met mensen te contacteren of actief te zoeken naar klanten tot ik officieel uit de startblokken geschoten was – kwestie van mezelf niet voorbij te lopen. Wat ik wél verwacht had, was dat ik daarover zou panikeren, maar dat is gelukkig niet het geval. Een van mijn eigen voorwaarden om in dit avontuur te stappen was dat ik mezelf de tijd moest geven, en dat lukt me tot nu toe aardig.
Maar met elke stap die ik zet groeit het (zelf)vertrouwen (dat was ergens verloren geraakt door zo lang out te zijn), die klanten volgen dan vanzelf wel.
Week 1: check.