Het eerste kwartaal als freelancer zit erop, en met dat eerste kwartaal nog een heleboel andere debuten. Zo was er mijn eerste factuur (en bijhorend vreugdedansje), mijn eerste echte afwijzing (op freelancevlak dan) maar ook de eerste positieve review. En mijn eerste btw-aangifte, maar daar kan ik jullie helaas niets over vertellen want die heb ik met veel plezier uit handen gegeven. You ready?
Nu komt het allemaal mooi uit, dat ik al mijn firsts kan bundelen in de samenvatting van mijn eerste kwartaal, maar eerlijk is eerlijk: het sturen van mijn eerste factuur had ik eigenlijk eerder verwacht. Noem het jeugdig enthousiasme (zolang ik nog geen dertig ben, mag ik het daarop afschuiven), noem het naïviteit, noem het “een tikje te optimistisch”. Gelukkig is het niet bij eentje gebleven, dus die eerste maanden haal ik wel in.
Het concept factuurstress
Wat ik niet voorspeld had, was de factuurstress die bij het factuur-gestuur komt kijken. Ik had wel soort van een systeem voorbereid – deels in mijn achterhoofd, deels in Google Sheets – maar het op punt stellen daarvan bleef ik maar uitstellen. Want stel nu dat het nooit tot die eerste factuur was gekomen, dan was dat allemaal voor niets geweest. Het had gekund. Enfin, ik moest het dus nog allemaal gaan testen en tweaken op het moment waarop die eerste factuur buiten mocht. Maar met veel zweet, tijd en kleine paniekjes is het me gelukt en mijn volgende facturen vroegen allemaal maar een fractie van de tijd die het me kostte om de eerste te maken. Dat kán ook te maken hebben met het feit dat ik ze nu nog maar drie keer check, in plaats van de zevenhonderdachtendertig keren dat ik die eerste nagekeken heb.
Samenhangend met mijn eerste factuur, ben ik ook voor het eerst betaald. Natuurlijk is het tof om betaald te worden, dat wist ik toen ik nog werknemer was ook al, wat zeg ik, zelfs een invaliditeitsuitkering gestort krijgen was voor mij al reden tot een mini-feestje. Maar dit is toch een andere categorie. Ten eerste omdat er een stemmetje in mijn achterhoofd (dat verdacht veel lijkt op de stem van mijn boekhouder) onophoudelijk krijst dat dat geld op mijn rekening niet allemaal van mij is maar ook van de belastingsdienst (bummerrrr). En ten tweede (en dat is gelukkig de hoofdreden) omdat ik het gewoon allemaal zelf gedaan heb. Ik heb klanten gezocht, ik heb opdrachten binnengeharkt, ik heb die opdrachten uitgevoerd, ik heb zelfs de factuur gemaakt. En óf ik dat geld verdiend heb.
De eerste afwijzing
Het schijnt dat er geen ups kunnen zijn, zonder downs, dus deel ik de mijne ook maar even: ook mijn eerste afwijzing heb ik binnengerijfd. De eerste afwijzing van een geschreven tekst van mij, that is. Mijn kennismakingsmails worden ook geregeld afgewezen, maar daar heb ik niet zo’n problemen mee. Helaas ging het deze keer om een persbericht dat ik schreef en dat als onbruikbaar werd beschouwd. Eerlijk, ik ben erdoor van mijn melk geweest. Maar ik heb de feedback meegenomen (en nog wat extra vragen gesteld), ik heb het persbericht voor mezelf herschreven, en ik heb bijgeleerd. Op naar de volgende!
Gelukkig was de andere feedback in mijn mailbox aangenamer om te lezen. Zo stuurde mijn eerste klant een mailtje om te zeggen dat mijn schrijfsels bijzonder goed onthaald waren en dat de resultaten veel beter waren dan gedacht. Meer heb ik niet nodig om een hele dag op wolkjes te lopen. En een fles wijn open te trekken.
Heel veel eerste keren dus, dit eerste kwartaal. Benieuwd wat ik hier over drie maanden kan komen vertellen!
Wil je écht heel graag op de hoogte blijven van mijn #freelancelife? Volg me dan ook op Instagram