Ik geef het toe, ik ben een sucker voor zelfhulpboeken. Soms haal ik daar wel eens iets uit, maar soms ook gewoon niet. En heel, heel af en toe gooi ik doodleuk mijn hele werkwijze om aan de hand van een wel heel hapklaar timemanagementboek. Dat is wat er de afgelopen week gebeurde nadat ik Grip van Rick Pastoor (her)las. Ik had ‘m al eens gelezen, en een paar tips geïmplementeerd (en weer vergeten), maar nu ging ik voor de full experience: lezen, toepassen, ervaren. Jawadde.
In Lotte Leest ga ik op zoek naar boeken die mij iets kunnen bijbrengen. Boeken over het ondernemerschap. Boeken over marketing. Boeken over time management – ik bekijk het breed. Over elk gelezen boek schrijf ik hier een korte review. Omdat ik de boekbesprekingen uit mijn schoolcarrière mis, maar vooral om jullie te laten weten of het de moeite is. You’re welcome.
Waar gaat dit over?
Volgens de ondertitel vind je in dit boek het geheim van slim werken om zo meer rust en ruimte in je hoofd te creëren. Geef toe, het klinkt aanlokkelijk. Zeker voor iemand als ik, voor wie het fenomeen ‘rust in je hoofd’ behoorlijk onbekend is. Het verschil tussen dit boek en andere zelfhulpboeken, is dat het gewoon een concreet stappenplan is. In andere boeken (ik kijk naar jou, ‘Getting Things Done’) krijg je heel veel informatie, maar moet je daar zelf nog je weg in zoeken, en dat is hier niet het geval. Je begint met een algemene werkwijze, en kan er dan achteraf nog je eigen stempel op drukken. En dat werkt voor mij beter.
Aan de hand van drie pijlers (agenda, takenlijst en e-mail #spoiler) bouw je stapsgewijs de werkweek op een efficiënte manier op. Je krijgt duidelijke handvaten, die je in meer of mindere mate kan toepassen om je week (en kwartaal, en jaar, en zelfs leven, voor de diehards) op de ideale manier in te delen.
Het oordeel van yours truly
Ik ben fan. Ten eerste ga ik gewoon goed op duidelijke stappenplannen, dat vind ik handig, dat vind ik makkelijk, en dan moet ik zelf niets meer uitzoeken. Ik ben tenslotte copywriter en geen timemanagementcoach. Ten tweede snap ik ook echt waarom deze manier van werken efficiënter is dan wat ik gewoonlijk doe (which is elke dag een lijstje maken en dan als een kip zonder kop beginnen afvinken) waardoor ik meer geneigd ben om te luisteren. En ten derde bestaat een groot deel van de Grip-strategie alsnog uit lijstjes afvinken. Kijk, dan heb je me mee.
Het lezen van het boek is makkelijk. Het toepassen is minder makkelijk (maar nog steeds niet moeilijk). Ik ben nog wat zoekende binnen de verschillende systemen, maar de basis is er en het enthousiasme ook. Agenda, takenlijst, e-mail. Simple comme bonjour.
Om te onthouden
Een van de kernboodschappen van Grip: bewaar nooit meer iets in je hoofd. Want wat er in je hoofd rondwaart, komt ten eerste op de meest ongepaste momenten bovendrijven (nog iemand die zich alleen maar herinnert dat ze nog een berichtje naar d’r grootmoeder moet sturen op momenten waarop die smartphone mijlenver weg ligt?), en gebeurt ten tweede vaak gewoon niet, omdat het op de juiste momenten net niet komt opduiken.
Ik mag dan misschien nog niet het hele systeem onder de knie hebben: die houd-je-hoofd-leeg-regel pas ik als een idioot toe. Is het helemaal rustig in mijn hoofd? Uiteraard niet, ik blijf nog steeds mezelf, maar het is wel al een heel pak kalmer. Wat een ontdekking. Bonus: ik noteer niet meer alles op random plekken (dat durfde vroeger wel eens te gebeuren), maar werk nu in een systeem. Ik herken mezelf niet meer.
Wat ontbreekt er?
*krekelgeluiden*
Ik kan niet meteen iets bedenken dat ik verder nog in dit boek had willen lezen. Sterker nog, ik heb eerder het gevoel dat er misschien net iets te veel in staat. Op het einde van het boek staat nog een hoofdstuk over probleemoplossend denken, dat er voor mij net iets te veel aan was. Waarschijnlijk omdat het plannen op zich al zo’n brok informatie is die je moet verwerken, dat er tegen het einde geen ruimte is om nóg breder te gaan. Misschien lees ik het boek binnenkort nog eens opnieuw, en komt dat deel dan beter binnen, dat kan ik nu nog niet voorspellen, maar voor mij had het niet gehoeven.
Wie moet dit lezen?
Chaoten. Mensen op zoek naar structuur. Ondernemers met een chronisch tekort aan tijd. Werknemers met een chronisch tekort aan tijd. Iedereen die af en toe zijn mailbox openklikt bij wijze van tijdverdrijf (I see you, procrastinators). Mensen die altijd druk zijn en toch het gevoel hebben dat ze stilstaan. Mensen die nu denken “tiens, ik heb precies mijn moeder al lang niet meer gebeld” en dan gewoon verder lezen. En mocht je nu nog twijfelen: het boek is niet eens zo dik, probeer het gewoon.
I quote
“Het is de hoogste tijd om te beginnen”
Toen ik het boek voor de eerste keer las, maakte ik de fout om het eerst van begin tot einde door te lezen, en dan pas aanpassingen te maken in mijn werkweek. Dat was niet verstandig, want ik was de helft al vergeten en de andere helft paste ik maar half toe. Deze keer heb ik meteen in de praktijk omgezet wat ik las, en kijk, er zit toch al een beetje structuur in wat ik doe. Gewoon beginnen is dus de boodschap.
Grip dus. Ga dat lezen, vrienden, ga dat lezen.
Mocht je nog (liefst even goede) suggesties hebben voor de volgende edities van Lotte Leest, let me know!