Starten als freelance copywriter – Things I learned #1

Ik vermoed niet dat er een punt in mijn leven zal komen waarop ik alles weet (en als ik dat toch begin te denken, mag je mij altijd terug met m’n voetjes op de grond zetten), dus blijf ik ijverig bijleren. In Things I Learned deel ik wat ik de laatste weken bijgeleerd heb. Zo leer jij misschien ook weer wat bij – hetzij over mij, hetzij over starten als freelance copywriter (als dat je interesseert, vind je mijn eerste blogpost misschien ook boeiend).

Klaar voor? Let’s go.

1. Koerswijzigingen zijn ok

Vraag het aan de meest ervaren zeilers: dan kan je nog zo zorgvuldig je koers uitgestippeld hebben, soms moet er gewoon bijgestuurd worden. Dat betekent niet dat je geen koers meer moet uittekenen, maar er flexibel mee omgaan is wel aan te raden. Zo was ik bijvoorbeeld van plan zo veel mogelijk zelf te doen, maar ben ik na een paar weken googelen alsnog bij een boekhouder gaan aankloppen. Er stonden simpelweg te veel bomen in het bos. Ook van mijn initiële plan om voornamelijk opdrachten te zoeken op online platformen, ben ik (tijdelijk) afgestapt. Als het niet werkt, waarom zou je het dan blijven doen?

Zelfstandige worden is duidelijk een proces van bijleren en bijsturen, en weer bijleren en weer bijsturen. Misschien is mijn koers over enkele jaren iets meer steady, maar vandaag schiet ik nog alle kanten uit. En dat is helemaal prima. Zo lang ik maar ongeveer in de richting van mijn doel blijf varen.

2. Je weet nooit genoeg om te beginnen

Ik was er heel gerust in: na twee maanden voorbereiding, zou ik op 1 juli klaar zijn voor de startblokken. Niets was minder waar. Elke dag stuit ik nog op dingen waar ik niet op gerekend had, of dingen die ik anders voorzien had. Dingen die ik on the go dan maar moet oplossen (of uitstellen, oeps). Ik zou zelfs nu al – en ik ben nog maar drie weken bezig – durven zeggen dat ik als ik nu opnieuw zou beginnen, het heel anders zou aanpakken dan ik drie weken geleden deed. En waarschijnlijk zeg ik over zes maanden weer iets compleet anders.

Feit is dat je nooit helemaal voorbereid zal zijn, en dat dan in het diepe springen de enige optie is. Je leert het vanzelf wel.

3. Een netwerk is belangrijker dan je zou willen

Ik ben niet het type om te netwerken. Sterker nog, ik krijg de kriebels van het woord alleen al, omdat ik het associeer met stijve borrels, ongeïnspireerde smalltalk en smakeloze visitekaartjes. Mijn loopbaancoach had mij al aangespoord om die grenzen van mijn netwerk toch wat te beginnen pushen, maar ik heb het twee lange maanden voor mij uitgeschoven met de gedachte “dat komt vanzelf wel als ik écht begonnen ben”. Daardoor ben ik nu pas aan de slag gegaan met facebookgroepen en LinkedIn. En wat blijkt, daar zijn veel gelijkgestemden op terug te vinden, die in mijn voorbereiding eigenlijk ook wel van pas waren gekomen. Daar had ik mezelf even, met m’n koppige uitstelgedrag.

4. Vakantie nemen is niet verkeerd – ook niet in je eerste weken

As we speak (enfin, as I write, ik kan natuurlijk niet weten wanneer je dit leest), zit ik met m’n familie in een huisje aan zee. Ik was van plan gewoon door te knallen (en de 16 werkuren die ik per week probeer aan te houden dus volledig te presteren), maar dat plan heb ik laten varen na welgeteld een voormiddag. Mij hier de helft van de tijd aan afzonderen is zonde van de gezelligheid, en bovendien is het niet echt een concentratiebevorderende omgeving. Dus doe ik kalm aan. Ja, in mijn derde (officiële) week ja. Die vrijheid is ten slotte een van de redenen waarom ik deze sprong heb gewaagd. Ik kan volgende week best wel wat harder werken – en zelfs als dat niet kon, zijn die verloren uren geen ramp. Zeker niet als ik daardoor helemaal opgeladen ben om eens terug thuis wél keihard te knallen.

5. This is fun

Ik vind het leuker dan ik had durven dromen. Zelfs nu ik nog niet op volle toeren draai, geeft het mij heel veel energie om te weten waarvoor ik werk, en waar mijn inspanningen toe (kunnen) leiden. Studio Lot is van mij, en alleen ik kan het waarmaken. En dat geeft – raar maar waar – verrassend weinig stress, en bijzonder veel energie. Win!

Conclusie: ik heb al veel geleerd maar nog veel meer te leren. Dus als ik dat nu gewoon blijf doen, komt alles vast helemaal op zijn pootjes terecht.

Tot de volgende!

Meer van dit? Check dan zeker ook mijn capriolen op Instagram!
Nog meer weten? Mail me!

Meer van dat

Namen verzinnen voor beginners: hier moet je op letten

Of het nu je kind is, je nieuwe service of je zaak: het ding moet een naam hebben. En zowel bij een kind als bij een service als bij een zaak is dat een Big Deal. Maar waar je bij het verzinnen van namen voor je kind beroep kan doen op apps, literatuur en vibes, kom je er op zakelijk vlak iets minder vlot vanaf. Tenminste, als je het goed wil doen. Ouders die beweren dat dé naam opeens in hun hoofd popte toen ze hun kind voor de eerste keer zagen, liegen. Die naam zat er altijd al, al hadden ze er misschien nog niet bewust aan gedacht. En ouders die hun kind bij de geboorte een dubbele naam geven ‘zodat het kind later zelf kan kiezen’? Die hebben gewoon geen zin om knopen door te hakken. Het aller- aller- allerbelangrijkste dat ik kan meegeven over het verzinnen van een naam is dit: er is niet één juiste oplossing. Dat is zowel een geruststelling – want echt fout kan je niet zitten – als een gigantische frustratie – want de mogelijkheden zijn eindeloos en waar begin je dan in hemelsnaam? Soorten namen Bedrijfsnamen kan je ruwweg onderverdelen in twee

Lees Verder

Werken met een copywriter – een timeline

Bestel nu je blogpost en krijg ‘m morgen in je brievenbus! Vraag binnen dit en een uur je webcopy aan, en ga morgen live! Content op maat: voor 22.00u besteld, morgen in huis! Nog nooit gezien? Klopt. Omdat dat niet is hoe het werkt. Mocht het kunnen, ik zou met plezier de Bol.com van de copywriters worden, al helemaal als ik er de omzetcijfers bij krijg. Maar helaas kost het meer tijd om een stukje persoonlijke tekst in elkaar te boksen dan om een random wc-borstel uit een magazijn te halen, in een busje te laden en tot bij je voordeur te rijden. Ja, zelfs als je daarvoor de Antwerpse ring moet trotseren. Was het maar alleen schrijven … Het schrijven zelf kan snel gaan. Als ik in the zone zit, en ik heb alle informatie die ik nodig heb, schrijf ik aan de snelheid van het licht. Daar zit dus het probleem niet. Het probleem zit ‘m in het verkrijgen van al die informatie – en dus ook in de communicatie die daarvoor nodig is. Maar geen nood, dat probleem hoeft helemaal geen probleem te worden, als de verwachtingen maar goed zitten en de afspraken duidelijk zijn. Dus breek

Lees Verder