Ik vermoed niet dat er een punt in mijn leven zal komen waarop ik alles weet (en als ik dat toch begin te denken, mag je mij altijd terug met m’n voetjes op de grond zetten), dus blijf ik ijverig bijleren. In Things I Learned deel ik wat ik de laatste weken bijgeleerd heb. Zo leer jij misschien ook weer wat bij – hetzij over mij, hetzij over starten als freelance copywriter (als dat je interesseert, vind je mijn eerste blogpost misschien ook boeiend), hetzij over andere dingen.
1. Bellen is niet heel verschrikkelijk
Ik ben al mijn halve leven lang een telefoonhater. Niet per se jegens het toestel op zich, het zit ‘m vooral in het concept “telefoneren”. Ik vermoed dat de haat (of vrees, ’t is maar hoe je het bekijkt) is ontstaan toen ik ooit bij het opnemen van de vaste telefoon (lang geleden dus) eens dolenthousiast begon aan mijn zorgvuldig gedrilde “met Lotte Vercammen”, maar onderweg afgeleid raakte en dus “MET BARBIE” door de hoorn schreeuwde. Ik heb het opnemen van die telefoon sindsdien steeds feestelijk aan mij voorbij laten gaan.
Wie mij tegenwoordig belt, krijgt mij dan ook nooit meteen aan de lijn. Ik heb mentale voorbereiding nodig voor ik opneem (ik heb geleerd van mijn fouten), en die duurt in het beste geval twee rinkels, en in het slechtste geval een paar gemiste oproepen.
Maar, en dit is echt een grootse ontdekking: bellen is niet zo vreselijk als het lijkt, zo blijkt. Integendeel. Na vierentachtig onbeantwoorde mailtjes al je vragen beantwoord krijgen tijdens een snel telefoongesprek voelt in de eerste plaats idioot (want dat waren precies drieëntachtig mailtjes te veel), maar in de tweede plaats ook gewoon als een overwinning. Ik neem het mee.
2. Nadenken voor je beloftes doet, is aan te raden
Zijn er rampen gebeurd? Nee. Was er een klein paniekske? Misschien wel.
Een opdrachtgever belde mij (en ik nam op, want ja, puntje 1 happened) om te vragen hoeveel beschikbaarheid ik de komende maand nog had. Vijf minuten later sloten we het gesprek af met een deal: ik zou 4 weken lang 20 uur per week voor hen gaan werken. Enter de paniek. Het was de grootste opdracht in mijn freelance carrière, maar het was ook meer dan ik dacht dat ik kon waarmaken.
Wat deed ik? Er iets uitfloepen zonder nadenken (tiens tiens, waar hebben we dat nog gehoord), waarvan ik totaal niet wist of ik het zou kunnen. Wat had ik moeten doen? Bedenktijd vragen en de volgende dag, of zelfs dezelfde avond nog terugbellen met een definitief antwoord. Misschien had ik dan na rijp beraad exact hetzelfde gezegd, maar ik had er tenminste niet zo over hoeven stressen.
Lesson learned, volgende keer beter!
3. Ik kan meer dan ik denk
In navolging van nummer 2 presenteer ik jullie leermomentje nummer 3, dat exact een maand erna plaatsvond. Het is me namelijk gewoon gelukt. Ik heb opgeleverd wat moest opgeleverd worden, ik heb er de uren ingestopt die afgesproken waren en ik ben er niet dood aan gegaan.
Conclusie: ik kan meer dan ik denk. Op voorwaarde dat ik nadien wat kan recupereren. En dat heb ik dan ook ruimschoots gedaan.
Wonder Woman is er niets tegen.
4. Een nachtje rusten is niet alleen goed voor brooddeeg
Sorry voor de bizarre vergelijking, ik heb brood leren bakken het afgelopen jaar and it shows. Maar dus, on topic: je zelfgeschreven teksten een nachtje laten liggen, kan deugd doen. Niet per se voor je tekst, die gaat overnight niet opeens veranderen (brooddeeg wel), maar voor je eigen blik.
Als je urenlang zit te prutsen met zinnen, woorden en alinea’s, ga je uiteindelijk scheel kijken. En no way dat je dan nog objectief kan oordelen over wat je uiteindelijk gefabriceerd hebt. Als je op het punt gekomen bent waarop je niet meer ziet of een ingreep nu goed of kwaad doet, en je meer typfouten maakt in een zin dan normaal tijdens een hele maand, dan is het tijd om wat anders te gaan doen.
Geloof mij: de volgende dag ziet je tekst er weer een pak overzichtelijker uit en kan je met verse moed aan de slag met die laatste puntjes op de i.
5. Voorbereiding is key
Ik werk op dit moment aan een hele reeks artikels op basis van een hele reeks interviews. Superinteressant, maar ook best spannend, want ik word heel vrij gelaten, en dan is het maar de vraag of het eindresultaat in de smaak valt.
Wat ik uit dit project tot hiertoe geleerd heb? Dat een goed artikel valt of staat met een goed interview. En een goed interview, dat valt of staat dan weer met een goede voorbereiding (en goed luisteren). Dus heb ik mijn journalistieke skills afgestoft, en trek ik ruim de tijd uit voor een degelijke voorbereiding van mijn vragen en bijvragen. En dat gaat verrassend goed. Schouderklopje en een bank vooruit vanwege mijn ex-docent interviewen, zou ik zo denken. En misschien een post-diploma-ophoging van mijn onterecht lage eindcijfer? Nee?
Jepla, dat is weer heel wat meer bagage in mijn freelancerugzakje. Het blijft mij verbazen, hoeveel er nog te leren valt.
Meer lezen? Volg mij op Instagram om niets te missen!