En voor je er erg in hebt, is je derde kwartaal als freelancer alweer voorbij. Het is maf hoe snel het allemaal gaat, en dus werd het weer eens tijd voor een dagboekje. Met deze keer: mijn eerste ziektedagen, een maandelijks terugkerend fenomeen en de stijgende lijn van mijn zelfvertrouwen.
Vorige keer was ik nog vol van het versturen van mijn eerste factuur, vandaag is het bijna een gewoonte geworden (en beperk ik mijn vreugdedansjes tot een interne pirouette). Om eerlijk te zijn: ik had niet verwacht dat het zo vlot zou lopen (momentje, ik ben efkes hout gaan zoeken om vast te houden). Het gaat goed met Studio Lot, en ik ben daar bijzonder trots op. Natuurlijk gaat niet alles van een leien dakje, maar ik krijg steeds meer vertrouwen in mijn eigen kunnen, en daarmee groeit ook het vertrouwen van klanten in mij. En dat zorgt dan weer dat mijn zelfvertrouwen nog wat meer stijgt. Enzoverder, enzoverder, je snapt me.
Het terugkerende ‘help, wat nu?’-moment
Een interessant fenomeen dat ik de afgelopen maanden heb leren kennen is het “help, wat nu?”-moment. Dat dringt zich tegen het einde van elke maand wel een keertje op, als mijn agenda – die net nog ramvol zat – er opeens heel leeg uitziet. Goed voor een klein paniekske, het grondig nakijken van mijn financiële toestand, het opstellen van een streng overlevingsplan, en dan, gelukkig, meestal ook een verlossend telefoontje met een nieuwe opdracht. Een fascinerend fenomeen is het, en volgens mij kom ik er de komende jaren niet meteen vanaf. Yay, #freelancelife!
Nieuwe uitdagingen galore
Maar meer dan paniekskes, zijn er gelukkig nieuwe uitdagingen. Mensen weten mij te vinden, en dat uit zich in zotte kansen, die ik, met klamme handjes weliswaar, heel graag aanneem. Schrijven voor zorgpersoneel? Yes, bring it on! Een ganse e-mailflow, gericht op IT’ers? Da’s zeker da! En als kers op de taart (ik heb nu eenmaal een zwak voor journalistieke opdrachten), heb ik de afgelopen maand mijn eerste artikel voor Bloovi geschreven.
Natuurlijk zijn er ook uitdagingen die niet zo vlot verlopen. Soms is er geen match met de opdrachtgever. Soms liggen de verwachtingen te ver uit mekaar. Soms lukt het gewoon niet. Da’s lastig, maar omdat er steeds nieuwe klanten bijkomen, en oude blijven terugkomen, wordt het elke keer makkelijker om met die tegenslagen om te gaan.
Ziekteverlof, wat is dat?
Over tegenslagen gesproken: maart was de maand waarin ik me voor de eerste keer ziek meldde. Bij mezelf dan. Had je het mij een jaar geleden gevraagd, dan zou ik gezegd hebben dat dat een van mijn grote valkuilen zou zijn. Maar ik moet zeggen, ik heb het er goed vanaf gebracht. In plaats van doorbulldozeren tot het eindelijk weekend werd, heb ik mezelf zowaar de tijd gegund om te rusten. Ik was niet volledig vrij, daarvoor waren er te veel deadlines, maar ik heb wel zwaar geschrapt in het programma, en alleen het hoogstnoodzakelijke gedaan. Vanuit bed, met meer dan genoeg pauzes (lees: dutjes). Schouderklopje voor mezelf!
Long story short: het waren een bewogen aantal maanden, maar ik heb nog steeds geen seconde spijt van mijn sprong in het freelancers-diepe. Ik ben alleen maar benieuwd wat er nog komt.
Nog beter op de hoogte blijven van mijn bestaan als freelance copywriter? Volg me op Instagram!